| Linia 6: | Linia 6: | ||
'''Anglif''' (z ang. ''Anaglyph stereo'') jest najpopularniejszym stereogramem (czyli trójwymiarowym obrazem, do którego oglądania potrzebny jest specjalny sprzęt np. okulary). Anglif składa się z dwóch obrazów, każdy z nich przystosowany jest dla konkretnego oka, nałożonych na siebie. Ponieważ lewe i prawe oko widzi tą samą rzecz pod nieco innym kontem, anglif wygląda jak nieostre zdjęcie. Aby to zdjęcie zobaczyć w 3D musimy mieć specjalne okulary, w których jedno szkło jest czerwone, a drugie niebieskie. Nałożone na siebie obrazy preferują barwę czerwoną lub niebieską, dzięki temu po nałożeniu okularów, każde oko widzi inną fotografię, a tym samym mamy wrażenie obrazu w 3D. | '''Anglif''' (z ang. ''Anaglyph stereo'') jest najpopularniejszym stereogramem (czyli trójwymiarowym obrazem, do którego oglądania potrzebny jest specjalny sprzęt np. okulary). Anglif składa się z dwóch obrazów, każdy z nich przystosowany jest dla konkretnego oka, nałożonych na siebie. Ponieważ lewe i prawe oko widzi tą samą rzecz pod nieco innym kontem, anglif wygląda jak nieostre zdjęcie. Aby to zdjęcie zobaczyć w 3D musimy mieć specjalne okulary, w których jedno szkło jest czerwone, a drugie niebieskie. Nałożone na siebie obrazy preferują barwę czerwoną lub niebieską, dzięki temu po nałożeniu okularów, każde oko widzi inną fotografię, a tym samym mamy wrażenie obrazu w 3D. | ||
| + | |||
| + | '''Stereogram z przeplotem''' | ||
| + | |||
| + | |||
| + | '''Stereoskopia polaryzacyjna''' | ||
Wersja z 16:00, 4 sty 2012
W wielu programach do mechaniki i dynamiki molekularnej istnieje funkcja pozwalająca pracować w trybie 3D zwanym również trybem stereo. Tryb ten ułatwia analizę dużych układów molekularnych, gdyż może znacznie poprawić wygląd i zawartość wizualną z wyświetlanych systemów. Zasada wizualizacji trybu stereo, w zależności od programu do modelowania, może być różna.
Side-by-side czyli tak zwana stereopara oznacza, że mamy dwa obrazki. Na każdym z nich jest ten sam widok/rysunek/cząsteczka z nieco innej perspektywy, przystosowany specjalnie dla konkretnego oka. W zależności od układu tych rysunków, czyli gdy obrazek po stronie lewej jest przeznaczony dla lewego oka a a po stronie prawej dla prawego lub gdy obrazek po stronie lewej jest przystosowany do oka prawego, a po stronie prawej do oka lewego, musimy przystosować nasze patrzenie tak aby zobaczyć obraz w trójwymiarze. I tak:
- gdy obrazek po stronie lewej jest przeznaczony dla lewego oka a a po stronie prawej dla prawego , patrzymy równolegle na oba obrazki (z ang. Side-by-side wall-eyed stereo), i aby widzieć w 3D musimy zrobić zeza rozbieżnego;
- gdy obrazek po stronie lewej jest przystosowany do oka prawego, a po stronie prawej do oka lewego, patrzymy krzyżowo na oba obrazki (z ang. Side-by-side cross-eyed stereo), czyli musimy zrobić zeza zbieżnego.
Anglif (z ang. Anaglyph stereo) jest najpopularniejszym stereogramem (czyli trójwymiarowym obrazem, do którego oglądania potrzebny jest specjalny sprzęt np. okulary). Anglif składa się z dwóch obrazów, każdy z nich przystosowany jest dla konkretnego oka, nałożonych na siebie. Ponieważ lewe i prawe oko widzi tą samą rzecz pod nieco innym kontem, anglif wygląda jak nieostre zdjęcie. Aby to zdjęcie zobaczyć w 3D musimy mieć specjalne okulary, w których jedno szkło jest czerwone, a drugie niebieskie. Nałożone na siebie obrazy preferują barwę czerwoną lub niebieską, dzięki temu po nałożeniu okularów, każde oko widzi inną fotografię, a tym samym mamy wrażenie obrazu w 3D.
Stereogram z przeplotem
Stereoskopia polaryzacyjna