| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | Kinazy białkowe są zaliczane do białek enzymatycznych przenoszących grupę fosforanową na akceptor zwanych inaczej fosfotransferazami. Donorem fosforu jest głównie ATP, a akceptorem odpowiedni aminokwas w białku akceptorowym. Ze względu na rodzaj | + | Kinazy białkowe są zaliczane do białek enzymatycznych przenoszących grupę fosforanową na akceptor zwanych inaczej fosfotransferazami. Donorem fosforu jest głównie ATP, a akceptorem odpowiedni aminokwas w białku akceptorowym. Ze względu na rodzaj fosforylowanego aminokwasu, kinazy dzielimy na kinazy białkowe fosforylujące serynę lub treoninę i kinazy białkowe fosforylujące tyrozynę. Fosforylacja ta jest fosforylacją odwracalną regulującą aktywność wielu enzymów, kanałów jonowych i innych białek docelowych. Dołączenie reszty fosforanowej do białka docelowego, zmienia jego aktywność, a co za tym idzie zostaje wzmocniony i rozprzestrzeniony sygnał, który dotarł do komórki. Fosforylacji odwracalnej podlegają białka tylko wewnątrz komórki, gdzie ATP również występuje w większych ilościach (białka zewnątrzkomórkowe nie podlegają tego typu fosforylacji). Defosforylacja zachodzi przez hydrolizę grup fosforanowych, katalizowanych przez białka zwane fosfatazami. Kinazy białkowe mogą fosforylować wyłącznie jedno białko, lub kila podobnych do siebie białek - mówimy wtedy o kinazach specyficznych, mogą również fosforylować wiele różnych białek docelowych - czyli mamy doczynienia z wielofunkcyjnymi kinazami białkowymi. |
Aktualna wersja na dzień 14:18, 18 sty 2012
Kinazy białkowe są zaliczane do białek enzymatycznych przenoszących grupę fosforanową na akceptor zwanych inaczej fosfotransferazami. Donorem fosforu jest głównie ATP, a akceptorem odpowiedni aminokwas w białku akceptorowym. Ze względu na rodzaj fosforylowanego aminokwasu, kinazy dzielimy na kinazy białkowe fosforylujące serynę lub treoninę i kinazy białkowe fosforylujące tyrozynę. Fosforylacja ta jest fosforylacją odwracalną regulującą aktywność wielu enzymów, kanałów jonowych i innych białek docelowych. Dołączenie reszty fosforanowej do białka docelowego, zmienia jego aktywność, a co za tym idzie zostaje wzmocniony i rozprzestrzeniony sygnał, który dotarł do komórki. Fosforylacji odwracalnej podlegają białka tylko wewnątrz komórki, gdzie ATP również występuje w większych ilościach (białka zewnątrzkomórkowe nie podlegają tego typu fosforylacji). Defosforylacja zachodzi przez hydrolizę grup fosforanowych, katalizowanych przez białka zwane fosfatazami. Kinazy białkowe mogą fosforylować wyłącznie jedno białko, lub kila podobnych do siebie białek - mówimy wtedy o kinazach specyficznych, mogą również fosforylować wiele różnych białek docelowych - czyli mamy doczynienia z wielofunkcyjnymi kinazami białkowymi.